Stolica prowincji o tej samej nazwie i comarki Gironès, leży u podnóża Gór Katalońskich, w odległości 100 km od Barcelony, około 60 km na południe od Pirenejów i około 40 km na zachód od wybrzeża Morza Śródziemnego.
Posiada jedną z najlepiej zachowanych średniowiecznych starówek w
Hiszpanii, z jedną z największych historycznych dzielnic żydowskich w
Europie. Miasto zostało założone przez rzymskiego wodza Pompejusza
około roku 79 p.n.e. Osada była otoczona
murami miejskimi i liczyła około trzech tysięcy mieszkańców. W 476 roku, po rozpadzie cesarstwa, miasto zostało włączone do Królestwa Wizygotów, w rękach których pozostało do roku 714, kiedy to z kolei podbili je Arabowie, w 785 roku podbił je Karol Wielki włączając w skład Imperium Karolińskiego
jako stolicę Marchii Girony. W następnych latach siły muzułmańskie
zdobywały miasto jeszcze trzykrotnie, ale po krótkim czasie zmuszane
były do odwrotu. Po połączeniu Marchii Girony z Marchią Barcelony w roku
878 osada stała się częścią Marchii Hiszpańskiej. W roku 890 osiedlili się tu Żydzi, którzy stanowili część lokalnej społeczności do roku 1492, kiedy to zostali wypędzeni z Hiszpanii przez Królów Katolickich. W 1162 roku Girona weszła w skład Królestwa Aragonii, by następnie w XV wieku, po połączeniu Aragonii z Królestwem Kastylii,
stać się częścią Hiszpanii.
Mosty Girony łączą prawobrzeżne Barri Vell z lewobrzeżnym El Mercadal, z których cztery najważniejsze to: Pont d’Isabel II lub Pont de Pedra (kamienna konstrukcja z 1856 roku wzniesiona w miejscu niszczejącego średniowiecznego mostu Sant Francesc), Pont Eiffel znany też jako Pont de les Peixateries Velles (dzieło Gustawa Eiffel'a z 1876 roku), Pont de Sant Agustí i Pont d’en Gómez.
Barri Vell - stare miasto w obrębie średniowiecznych murów
miejskich ze wszystkimi znaczącymi zabytkami, zlokalizowane na wschód od
rzeki Onyar. możecie tu zobaczyć domy Casas de Onyar - budowane od XVII wieku
(przy czym większość powstała w XX stuleciu) na linii dawnych murów
miejskich od strony rzeki. Ich kolorowe fasady stanowią jeden z
najbardziej rozpoznawalnych kadrów miasta.
Katedra NMP (Catedral de Santa María) - budowana od XI do XVIII stulecia, w większości gotycka, z elementami stylu romańskiego i barokową
fasadą. Budowla posiada jedną nawę o największej rozpiętości na
świecie, jeśli chodzi o architekturę gotyku i drugą największą w świecie
chrześcijańskim po bazylice św. Piotra w Rzymie.
El Call - część Barri Vell w północnej jej części, u podnóża katedry - średniowieczna dzielnica żydowska.
Plaça de la Independència - plac z XIX wieku w dzielnicy El Mercadal po zachodniej stronie rzeki Onyar z budynkami w stylu neoklasycystycznym. W jego centrum znajduje się pomnik upamiętniający heroiczną obronę Girony przed francuską inwazją w latach 1808-1089.
Architektura secesyjna Girony - zespół budynków z początku XX wieku autorstwa katalońskich architektów, z których główna postać to Rafael Masó.
Bazylika Sant Feliu - pierwszy kościół w tym miejscu powstał w
czasach wczesnochrześcijańskich, obecna budowla posiada elementy stylu
romańskiego, gotyckiego i barokowego, z przewagą tego drugiego. Wewnątrz
znajduje się 8 nagrobków z czasów rzymskich i z początków
chrześcijaństwa. Była pierwszą katedrą Girony.
Łaźnie Arabskie (Banys Àrabs) - budynek z wieków XII-XIII pełnił funkcję łaźni do XV wieku. Od XVII wieku w rękach kapucynów, od 1929 własność publiczna.
Klasztor Sant Pere de Galligants wybudowany przez zakon benedyktynów w XII wieku. Od roku 1857 siedziba Muzeum Archeologicznego.
Rambla de la Llibertat - szeroka ulica wytyczona w XIII wieku wzdłuż rzeki Onyar jako centrum handlowe Girony, dzisiaj główny deptak miasta.
Stare miasto zostało otoczone murami już w czasach rzymskich.
Fortyfikacje te były systematycznie rozbudowywane w wiekach późniejszych
(min. w czasach Karolingów w wieku IX) oraz w stuleciach następnych. Są
one udostępnione dla ruchu turystycznego i rozpościerają się nich jedne
z bardziej znanych widoków miasta. Jednym z bardziej kluczowych
elementów umocnień jest Torre Gironella - wieża z czasów
rzymskich w strategicznym punkcie obwodu obronnego, zachowana do dziś w
stanie ruiny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz